Boerderijen werden in de Middeleeuwen gebouwd van lokale grondstoffen. Het skelet van palen en dwarsbalken, het gebint, was gemaakt van dikke houten stammen uit de buurt. Oorspronkelijk waren de delen met touw, leer en twijgen aan elkaar gebonden, vandaar ‘gebint.’ Later kwamen houtverbindingen op met meer stevigheid, zoals de pen-en-gatverbinding. Het dak op spanten was van riet of stro met op de nok zware graszoden tegen het regenwater en voor de stevigheid tegen de wind. Onder de ruim overstekende dakranden waren wanden van vlechtwerk of vitselstek, bestreken met een mengsel van klei en stro. De vloer van leem had in het midden een haardplaats; de rook ontweek via gaten aan weerszijden van het dak.