Door aanslibbing van het Broek kwam er steeds meer land bij dat toeviel aan de domeinen. Rond 1670 ontstond daardoor een grensgeschil tussen de ambachtsheer van Raamsdonk in het noorden en de Nassause domeinen in het zuiden. Niemand wist namelijk nog precies waar de grens lag. Beide partijen legden de zaak in hun voordeel uit en er ontstond een betwist gebied dat jaarlijks door aanslibbing groter werd. Het gebied kreeg de naam van ‘krakeellanden’, van krakelen wat ruziemaken betekende. Men werd het wel eens over een voorlopige verdeling, maar geschil sleepte zich voort. Al die jaren werd het land niet onderhouden. Er werd niets gedaan aan de sloten en greppels zodat het onkruid welig tierde en de waarde van het land verminderde. In 1724 kwamen partijen tot het inzicht dat ze zich daarmee in de vingers sneden. Het land werd steeds slechter. Besloten werd toen dat de domeinen het Raamsdonkse deel kochten van de bezitter, secretaris Hoevenaar van Raamsdonk. Daarmee kwam het land weer in één hand. Het kreeg de naam van Krakeelpolder.