Op de Houtse akkers komt van nature vuursteen voor. Voor jagers en verzamelaars was dit een belangrijke grondstof voor het maken van jachtwapens en snijdend gereedschap. Het gesteente lijkt erg op glas en krijgt scherpe kanten als er schilfers van worden afgeslagen. Naast de plaatselijk verzamelde vuursteen, die van een slechte kwaliteit was, werd een veel betere kwaliteit soms over honderden kilometers aangevoerd. Vuursteen bleef belangrijk tot in de bronstijd toen het door metalen gereedschap werd verdrongen. De naam ‘vuursteen’ herinnert nog aan de allerlaatste toepassing van de steensoort in vuurwapens van de 16e tot de 19e eeuw. Met de vuursteen werd de vonk opgewekt die het kruit deed ontbranden waarna de kogel de loop verliet.