De eerste vermelding van Ulendonk dateert van 1308. Het is een van de vier gehuchtjes die later aaneengroeien tot Oosteind. Het lijkt een vrij compleet gehucht, met een Ulendonkse Straat en een Ulendonkse Akker. Het was een nederzetting op een wat hoger liggend gebied aan de rand van een zeer uitgestrekt veen- en moerasgebied: de huidige Willemspolder. Het natte gebied strekte noordwaarts tot over de Donge. De Onnutte Velden liggen aan de zuidwestzijde maar werden ook onder Ulendonck gerekend. Er bestond ook nog een Hoog Ulendonk. Ulendonk lijkt netjes op een helling tussen de hoge en lage gronden te liggen. In die zin past de topografie goed bij de opvatting van Van Osta over de etymologie van het woord donk: eerder helling dan hoge plek in laag terrein. Evenwel, bij Ulendonk is er aan de oostzijde ook een markante hoge kop, die zeer wel de ‘eigenlijke’ Ulendonk zou kunnen zijn.ie bijgaand hoogtekaartje.