Onmiddellijk na de bestuurlijke omwenteling van 1795 vroegen pastoor en kerkbestuur van de Sint Jan om een hervorming van de armenzorg. Tot 1648 was er een armenfonds geweest dat alle armen bedeelde. Praktisch iedereen was toen katholiek. Het dorpsbestuur controleerde een keer per jaar de uitgaven. Daarna was het onder toezicht gekomen van (protestante) dorpsbestuurders; in de praktijk bedeelde het nog steeds de katholieke en algemene armen. De protestanten hadden na 1648 hun eigen diaconie. In 1795 was het dorpsbestuur grotendeels katholiek. Het stemde in met het verzoek van de pastoor en gaf het kerkbestuur vergaande invloed op het beleid en het beheer van de armenfondsen. Het toezicht op de armenfondsen bleef wel bij de gemeentelijke overheid.