Nu het patronaatswerk onder de parochie viel en dus bestemd was voor iedere jongen uit de parochie, deed zich een nieuw probleem voor. Het standsgevoel verzette zich ertegen dat de iets meer gegoeden samen met ‘het volk’ naar het patronaat gingen. Uit Engeland waaide het Spel van Verkennen over: avontuurlijk, uitgaand van en aansluitend bij de psychologie van de jongen, gericht op buitenleven en sport. De bisschoppen waren daar aanvankelijk niet enthousiast over, maar kon toch niet verhinderen dat het in betere kringen populair werd. Er kwam dus een katholieke versie van: padvinders waren neutraal georganiseerd, verkenners waren katholiek. In Oosterhout was het enthousiasme aanvankelijk ook niet groot, maar in juli 1933 verscheen er toch een groot promotieartikel in Het Kanton, waarin het verkennen werd aangeprezen als ‘machtig onderdeel van de katholieke organisatie’. De meisjes moesten nog tot na 1945 wachten voor ze als ‘gidsen en kabouters’ konden meespelen.