De aanwezigheid van jonge Engelse en Poolse militairen nodigt uit tot danspartijen. Daar is niet iedereen gelukkig mee. De geestelijkheid en het gemeentebestuur vrezen ‘zedenverwildering’. In april 1945 krijgen alle cafés die de dansvergunningen overtreden, een dansverbod opgelegd. Zelfs direct na de bevrijding van Nederland (5 mei 1945) verleend de gemeente geen medewerking aan publieke dansfeesten. De dames en heren van de deftige sociëteit mogen echter in beslotenheid wel dansen. In het politierapportenboek staat dat het niet wenselijk is dat agenten daar gaan controleren. Dat doen ze wel in cafés waar de arbeidersklasse bijeen komt. Café De Nijs in de St. Jansstraat ondervindt dat aan den lijve. De danslustigen wijken daarom uit naar garages en leegstaande fabrieken.