In 1957 kondigt de regering een nieuwe bestedingsbeperking aan. Door een tekort op de betalingsbalans wordt het wenselijk geacht dat de werknemers hun binnenlandse bestedingen matigen omwille van de vergroting van de export. Burgemeester Van Oers vindt dat de Oosterhoutse arbeiders wel een stapje terug kunnen doen. Hij verwijt in zijn terugblik op 1957 de arbeiders ‘verkwisting’. Volgens Van Oers koopt men maar dure rijwielen en TV’s, wordt er voortdurend feest gevierd, met brommers rondgereden en halve haantjes verorberd in de cafés. Deze rede schiet PvdA-raadslid Hovinga in het verkeerde keelgat. Hij waarschuwt de burgemeester zijn uitspraken wat te matigen want ‘U hoefde nooit met een arbeidersloontje rond te komen en nu, terwijl U een flink loon hebt, wordt er voorgedragen er nog eens f. 3.299,- bij te doen. Deze verhoging is even veel als waar een gezin met kinderen vandaag de dag mee rond moet komen’.