Via de katholieke maatschappelijke zorg wordt al jarenlang gepoogd zogenaamde a-sociale gezinnen uit de volkswijken tot aangepast gedrag te verleiden met hulp van wijkcentra en maatschappelijk werksters. Rond 1959 komt echter een ommekeer in de benaderingswijze. Zo treedt maatschappelijk werkster Mientje van Dooren in de parochie Sint-Jan veel meer op vanuit de inzichten van haar beroepsopleiding dan vanuit de katholieke geloofsoptiek. In haar jaarverslag over 1959 wordt die andere benadering officieel verwoord: ‘Het gaat erom voor deze “anders-maatschappelijken” een leefwijze te vinden die én past bij de onderhavige bevolkingsgroep én tevens aansluit bij het leven van onze samenleving en haar minimumeisen’.