In 1910 werd de Sint-Pauluspriorij tot zelfstandige abdij verheven. De zusters van de Onze Lieve Vrouweabdij bouwden een nieuwe vleugel aan hun klooster en in 1911 kwam hun nieuwe kerk klaar. De kerkwijding markeerde het eind van de vestigingsperiode van beide benedictijnerabdijen. De beide kloostercomplexen boden voldoende ruimte voor huisvesting, voor eredienst en werk. Spoedig daarna meldden zich zowel bij de benedictijnen als de benedictinessen de eerste Nederlandse novicen aan. De voertaal bleef Frans. Daarom sprak men in Oosterhout van de ‘Franse nonnen’ en de ‘Franse paters’. De omgeving kreeg, vanwege de drie aaneengesloten kloostercomplexen die er nu lagen (de beide abdijen grensden zowel aan elkaar als aan Sint-Catharinadal), de naam van ‘Heilige Driehoek’.