Op 21 juli 1335 stond de graaf van Holland aan de inwoners van Dongen en Oosterhout toe een ‘vrije watergang’ te graven door zijn graafschap om de Donge in de Oude Maas te leiden. Naar alle waarschijnlijkheid is dit het kanaal dat later bekend stond als de ‘s-Gravenmoerse Vaart. De Donge was hier een vrij zielig veenriviertje vol kleine bochten, waarop het slecht varen was. De Donge is hier misschien wel ‘verstopt’ geraakt in het veen en dat zal wel de reden zijn geweest dat men al in 1335 dat kanaal ging graven. Bij de Sint-Elisabethsvloed van 1421 verdween het westelijk einde van het 10 kilometer lange kanaal in de golven. Uit de golven verrees een meanderende getijdengeul die als benedenloop van de ‘s-Gravenmoerse Vaart functioneerde en door bedijking zo is vastgelegd. Tot in het noorden van ’s-Gravenmoer heeft de vaart hierdoor kronkels gekregen. Omdat het kanaal alle Dongewater afvoerde werd het op den duur zelf ook ‘Donge’ genoemd. Op de afbeelding de vaart in de 17e eeuw.