De kapel in Dorst had veel geleden onder de oorlog. De Dorstenaren knappen het gebouw weer op. De bisschop van Antwerpen staat toe dat er weer een eigen priester komt, die ondergeschikt is aan de pastoor van Oosterhout. Het is Pieter Leemans, die al door de geburen van Dorst zelf in dienst genomen is als koster en speelmeester. Pastoor Witte is niet erg gelukkig me hem. Hij is te amicaal met de boeren, en bemoeit zich vooral met zwangere vrouwen. Hij neemt hen de biecht af, dient hen de communie toe en bemoeit zich met de zuivering van kraamvrouwen. Een van de programmapunten van de katholieke reformatie was nu juist dat priesters het celibaat streng moesten naleven en zich verre houden van alles wat met seksualiteit te maken had. In 1628 heft de kapel weer drie altaren en op zondag preekt Pieter Leemans.