Na de Sint-Elisabethsvloed verdronk het Oosterhouts Broek. Het land slibte aan en werd zoveel en zo snel mogelijk weer gebruikt. Al in 1617 was er sprake van polders in het noordoosten van Oosterhout. In 1616 werd al verwezen naar een (nog niet uitgevoerd) bedijkingsplan van het Oosterhouts Broek, met een bijhorende kaart.