Bij de tweede inval van de Fransen in 1794 sloegen drossaard Johan Simon Hallungius, de schepenen Amadeus Heijliger en Simon Anthonie de Vries, dorpssecretaris Gerard Johan Tareé en ontvanger Frederink Constantijn Gerrit van Motman, op de vlucht. Een verklaring daarvoor ligt mogelijk in de ervaringen die secretaris Tareé opgedaan had tijdens de vorige Franse bezetting; hij was namelijk door de Fransen in de gevangenis gegooid. Ook de truc met de dorpskas, die de Fransen toen hun onkostenvergoeding door de neus boorde, heeft mogelijk de angst voor de Franse troepen versterkt. Bovendien waren alle gevluchte bestuurders gereformeerd. Wellicht speelde ook de angst voor represailles vanuit de katholieke bevolking mee; in Tilburg - waar het dorpsbestuur ook de benen nam – speelde dat wel een rol.